Toen ik 60 jaar oud werd wilde ik in dat jaar een halve marathon lopen.
Knieproblemen (kijkoperatie) gooide roet in het eten.
Twee jaren later was het dan toch zover: de halve marathon in Amsterdam op 18 oktober 2015.
Toen ik arriveerde bij de Sporthallen Zuid, was er reeds een massa aan mensen. Het weer was gelukkig niet zoals bij de Damloop (warm en benauwd) maar af en toe een drup regen en koel. Kortom goed hardloopweer. Na een poosje zoeken vond ik mijn collega’s van de Gasunie. Even een groepsfoto gemaakt, kleding ingeleverd en toen naar de start.(startnummer 41369)

Vol energie ben ik van start gegaan. Ik maak meestal de fout door te snel te starten. Maar gelukkig was dat nu niet zo. Ik heb daar extra opgelet. Toen ik nog fris was liep ik aardig wat mensen voorbij, maar voorbij de 17 km liep ik al wat minder snel. Mijn benen begonnen zwaar te worden. Ondertussen gingen we nog door het Vondelpark en daarna moesten we zelfs nog een stukje klimmen. Het leek bijna of ik hierna niet meer vooruit kwam. Ik zag dan ook tot mijn schrik dat mijn kilometertijd omhoog schoot. Een beetje energydrank en een stukje banaan zorgde ervoor dat ik toch nog genoeg energie had om de laatste kilometers door te komen en met een eindspurt in het Olympisch Stadion de finish te halen zodat ik toch nog een tijd haalde van 2:35:37. Helaas waren de laatste kilometers toch vermoeiender als ik had gedacht,  maar de entree in het Olympisch Stadion maakte dat meer dan goed.

De tijd vond ik echter niet het belangrijkste wel het genieten.

Ik heb nu één keer een halve marathon gelopen en dat zal ook zo blijven.

Reint Perdok