Na binnenkomst op mijn allereerste marathon, die van het Westerkwartier, was één van de eerste dingen die ik zei: nooit weer!

Waarschijnlijk heel herkenbaar voor velen onder de marathon lopers. Wat dan hoogstwaarschijnlijk ook heel herkenbaar is, is het feit dat dit heel snel kan veranderen... ook dat is hier het geval.

Mij werd verteld dat als je echt een mooie wil lopen je naar Rotterdam moet. Dit plan werd al snel opgevat om samen met Gerrit naar Rotterdam af te reizen en de marathon te gaan lopen.

Dit betekende dat er weer een trainingsschema moest komen. De vorige was in grote lijnen nog goed voor een tweede ronde en met hier en daar een kleine aanpassing. Dit natuurlijk in overleg met Gea, de schrijfster van het schema.

Deze keer ervoor gekozen om in ieder geval de dinsdagen met LGN te blijven trainen en zo het contact met alle anderen te blijven houden en voor het sociale gebeuren. Als de duurlopen op de zondagen in mijn schema pasten heb ik aan deze ook deelgenomen.

15 weken discipline, 4 keer in de week trainen. Mijn eerste trainingsweek was in de week van kerst 2018. Wegens vakantie in deze periode heb ik het schema kunnen beginnen op Gran Canaria in heerlijke temperaturen en dus in T-shirt en korte broek.

De andere weken moesten toch gewoon hier getraind worden. Alle trainingen heb ik naar mijn tevredenheid kunnen volbrengen. Ook 1 keer meegedaan aan de road to Rotterdam training, georganiseerd vanaf de Atletiekvereniging Groningen. De 25 km route. Dit was erg leuk, en gemakkelijk. Je loopt namelijk in een groep en als een kudde schapen achter de pacers aan. Natje en droogje zijn geregeld en dat voor een kleine financiële bijdrage. De andere afstanden pasten niet in het schema.

De laatste week voor de marathon neemt de spanning ietwat toe in mijn lijf. Gezonde spanning. Beetje twijfel ook, kan ik dit wel, ga ik dit volhouden? Etc.etc.

Alles bij elkaar sprokkelen en klaar leggen wat er allemaal meegenomen moet worden. Check, check en check. Met de dag is de weersverwachting voor Rotterdam anders en leek het eerst nog 11 graden te worden, stijgt de verwachte temperatuur met de dag...

Zaterdag 6 april vertrekken we met de bus naar Groningen om met de trein verder naar Rotterdam te reizen. Begin van de middag arriveren wij op CS Rotterdam en besluiten als eerste naar de Expo in het WTC te gaan om ons startnummer en toebehoren op te halen. Tassen afgifte voor de zondag hadden wij beide bijgeboekt. Hier mag je alleen de tas beschikbaar gestelde tas en geen eigen meegebrachte tas in leveren. Maar goed dat wij op het station al een kluis hadden genomen want er waren wat twijfels over de grootte van deze tas. Goede keus, want de tas is dusdanig klein dat onze weekendtassen daar nooit in gaan passen. De verplichte looproute op de Expo doorlopen en op naar het hotel, inchecken en de tassen op de kamers brengen.

We hebben nog wat tijd om de toerist uit te hangen.

Wat eten scoren en vroeg naar de kamers, ieder zijn eigen ding doen en hopen op een goede nachtrust.

Afgesproken om 08:00 uur in de ontbijtzaal. Wat gegeten en gedronken. Uitchecken en op naar het station, wat lekker dichtbij gelegen is. Tassen in de kluis, nog wat laatste versnaperingen mee en op naar de start. Ingedeeld in startwave 3 en zullen om 10:14 uur worden weggeschoten. Het wordt al aardig druk en deze en gene zie ik kijken naar mijn naam op het startnummer. Het is geen Jan, Piet of Kees dus verwacht ik niet veel naam scanderen langs de route.

Er wordt regelmatig omgeroepen i.v.m. de warmte om alle drank- en sponsposten aan te doen en voldoende te drinken, luister naar je lichaam en stel je doelen bij.

Even voor 10:00 uur, buiten ons gezichtsveld maar duidelijk over de speakers te horen worden wij toegezongen door Lee Towers met You never walk alone. Nog even en we mogen ‘los’....





 

10:14 uur startwave 3 mag beginnen. Als eerste over de Erasmusbrug richting de Kop van Zuid, langs het Feyenoord stadion enzovoorts.

Bij kilometer 20 blijkt dat ik het tempo niet vast kan houden en moet dit laten vieren. Toch te snel gestart en onbewust gegokt en gehoopt dat het de hele afstand vol te houden zou zijn. Wat heb ik het soms zwaar en wandel niet alleen bij de drink- en sponsposten, maar ook wel tussendoor. Kleine stukken maar toch...wel weer de moed bij elkaar schrapen om weer te starten. Bij alle drinkposten gedronken en elke aangereikte spons aangenomen en uitgeknepen in nek en hals voor afkoeling.

Bij kilometer 27 lopen we alweer op de Erasmusbrug. Leuke brug maar man man wanneer ben ik over het hoogste punt heen? Op naar de kubuswoningen en naar een gedeelte van het parcours waar je de snellere lopers op het andere weggedeelte ziet lopen. Die lopen al ergens achter in de 30 kilometers en ik nog aan het begin van de 30.

Om het Kralingse Bos heen, toch een ronde van zo’n 7 kilometer.

Nu loop ik op het andere weggedeelte en het 40 kilometer punt tegemoet. En dan loop je op de Blaak en sla je linksaf de Coolsingel in, richting de finish.

Ik zie de finish opdoemen en besef dat ik het ga halen en die felbegeerde medaille omgehangen ga krijgen.

Ik loop over de matten van de finishlijn met 04:33:18 als eindtijd.




 

Na het in ontvangst nemen van de medaille en het aangereikt krijgen van drinken en een banaan, eerst de telefoon maar weer aan en kijken of loopmaatje Gerrit al binnen is, wat het geval blijkt te zijn.

De eerste appjes komen ook binnen. De laatsten waarin ik veel succes gewenst word, maar ook al de eerste felicitaties met deze prestatie. Iedereen bedankt daarvoor!

Naar de afgesproken plek waar ik Gerrit weer kan vinden, maar wat een mensenmassa om door te komen!

Samen gaan we richting het station om uiteindelijk de trein naar Groningen te nemen.

Wat een belevenis en ervaring! Wat een fantastische sfeer in de stad en heel veel publiek. Soms rijen dik en op andere plaatsen iets dunner bezaaid. Maar overal staan wel mensen om je aan te moedigen! Muziek wordt er gespeeld of gedraaid om de deelnemers een boost te geven, fantastisch gewoon. Mensen met winegums, dextrootjes, zoute drop en wat dies meer zij, spandoeken, vlaggen etc. etc.

Ondanks mijn niet veel voorkomende naam toch een aantal keer, net niet op één hand te houden, met naam aangemoedigd door het publiek.

Niet de tijd gelopen welke ik voor ogen had, maar gezien de omstandigheden, lees warmte, niet ontevreden. Meer zat er gewoon niet in deze dag. Ik heb ‘em uitgelopen en ben een ervaring en belevenis rijker.

Eén die ik nog een keer wil meemaken en beleven en dichter bij mijn tijd zien te komen. Ja, je leest het goed, ik wil nog een keer. Nog een keer Rotterdam! Dit was de 39ste editie, in 2020 dus de 40ste!



 

Ga jij (ook) mee?

Het waren 2 hele leuke dagen.

Gesinus

P.S. waar blijven de verhalen over de 60 van Texel eigenlijk?? :))