Een overlijden dat toch nog onverwachts kwam. Nog niet zo lang geleden zeiden we tegen elkaar:  We moeten weer eens bij Bob langs. Bij “Bob langs” betekende dan op bezoek in het Zonnehuis in Zuidhorn waar hij de laatste jaren woonde na een hersenbloeding van vijf jaar geleden.

Bob was een Loopgroep Nienoord-lid van het eerste uur. Een enthousiaste loper waar altijd wel wat mee te lachen viel. Hij had een onderkoelde vorm van humor die hij wist te combineren met een maatschappij-kritische blik op datgene wat er in de wereld gebeurde en met name in de onderwijswereld. Heel wat beschouwingen werden al hardlopend uitgewisseld. Het onderwijs en de Groninger gemeentepolitiek lagen hem na aan het hart. Vlak voor zijn pensioen schreef hij nog een lijvig proefschrift met als ondertitel “Gelijke kansen in het Groninger Onderwijsbeleid in de jaren 1975-2000”.

Vlak na zijn pensioen liep Bob niet alleen mee met de zondaggroep maar hebben ook de woensdaglopers Bob leren kennen. We zullen ons Bob herinneren als een betrokken en trouw lid van de vereniging die veel te vroeg door hersenletsel geveld werd en waarmee communiceren  moeilijk werd. Desondanks bleef hij daartoe, geholpen door zijn vrouw, altijd zijn uiterste best doen.

Rust in vrede, Bob……

Sterkte met dit gemis gewenst aan zijn vrouw Marijke, kinderen en kleinkinderen.