Door Hans van Leeuwen.

Schitterend weer, zoals eigenlijk bij alle étappes van het Drenthepad, op editie 1 na, toen was het koud en werden we geteisterd door striemende hagelbuien. Niets van dat alles vandaag. De achtste étappe lijkt onder een goed gesternte te gaan verlopen. Er is zelfs een proloog. Een groepje van vijf o.l.v. Marco is al eerder van start gegaan om zeven kilometer te rennen door de bossen en over het Drouwenerzand. Precies om 9.00 uur arriveren zij op het afgesproken punt aan de Lemenweg. In the middle of nowhere, in de outback van Drouwen. Een wonder dat iedereen het heeft kunnen vinden maar klokslag negen uur kunnen we vertrekken.



Klaar voor de start.

We, dat zijn vandaag, Marco, Ellen, Gesinus, Chris, Eduard (net terug van vakantie), Liesbeth, Manon, Gea, Teo, Arjan, Eric, Peter, Hans en Liset. Eerst over de open Oosteresch en dan naar het verstilde Bronneger. Na een kwartier even wat zwaaien met de armen en benen. Het decor is prachtig; twee hunebedden liggen achter onze warming-up plek.






Dan zetten we koers naar Borger. Spoedig bereiken we het Hunebedcentrum. Tijd voor museumbezoek is er uiteraard niet, maar we gaan nog wel op de foto voor een Drenthepadbankje (het eerst geplaatste Drenthepadbankje in een reeks van nog te plaatsen drp-bankjes).



Het eerste Drenthepad bankje.

Vlak er achter ligt het langste hunebed van Nederland; toch een memorabel moment op onze tocht langs vele hunebedden.



Vervolgens doorkruisen we het nog in ruste zijnde Borger, gaan via houten vlonders onder de N374 door en belanden dan in een parkje langs het kanaal Buinen-Schoonoord dat hier door de Hondsrug heen breekt. Dan lopen we de bossen van het Buinerveld in.

We passeren een grote groep mensen die hier hulphonden aan het trainen zijn. En dan slaat het noodlot toe; op een singletrack hangt een grote tak laag over het pad. Chris gaat er in volle vaart tegen aan. Gevolg, een snee van 5-6 centimeter in zijn hoofd en een hoop bloed.




Pleegzuster Liset raadt hem aan om bij thuiskomst even naar de huisartsenpost te gaan. Kan Chris nog door ? Ja, dat kan en zo lopen we door langs een bloeiend heideveld en een grote gletscherkuil totdat we uiteindelijk het keerpunt van de route voor vandaag bereiken aan de Voorbosweg. Nog even een inspectie van het hoofd van Chris en een drinkpauze en we gaan weer door. Komen langs de parkeerplek voor de volgende étappe bij de boerderij Welgelegen aan de Voorbosweg.





Het gaat duidelijk de Hondsrug af naar beneden naar Buinen. Rechts de veenkoloniën, links de bollende Hondsrug. Door de Bronneger maden, waarbij we het kanaaltje Buinen-Schoonoord kruisen en uiteindelijk over de warme Oosteresch terug naar de auto’s. Ondanks de warmte heeft iedereen het uitgelopen, maar zeker voor degenen die ook nog een voorprogramma hadden van 7 km, gingen die laatste kilometers wel tellen. Goed gedaan mensen, incl. Chris. Hopelijk komt het goed met die hoofdwond.



Ok weer kloar!

Op de derde zondag van september het vervolg; dan rennen we van Buinen naar Exloo.

Note Chris; Het gaat goed en geen rare nawerkingen gehad. De wond is gelijmd en nu een week het haar niet wassen en dus ook niet trainen. Vooraf aan deze etappe had ik al besloten de komende drie maanden niet meer onverhard te gaan lopen. Dat wil zeggen; geen bospaadjes, smalle paadjes etc. Dit in verband met de voorbereidingen voor de marathon van Valencia.