Iedere keer verbaas ik me weer om de ingebakken logistiek bij de loopgroep. Vandaag verzamelen we in de middle of nowhere ergens in het buitengebied van Buinen, maar als Bettine, Elsa en ik aan komen rijden, staat iedereen al klaar in de startblokken. De auto’s geparkeerd in de berm (drie auto’s voor 11 deelnemers; hoe duurzaam wil je het hebben), niet echter zonder eerst weggestuurd te zijn door de boer van boerderij “Welgelegen”, voor wiens erf ik een parkeerplaatsje had uitgezocht, zonder dat overigens van te voren gevraagd te hebben. Het idee bleek echter niet in goede aarde te vallen, zodat we schielijk een ander plekje moesten zoeken. Hetgeen Bauke snedig deed opmerken: ‘Wel welgelegen, maar niet welgemutst’. En onze huisdichter inspireerde tot het volgende vers:

^{Of wij auto’s toelieten in onze tuinen}
 

^{Zo klonk het protest in Buinen}
 

^{Een hond onderstreepte het alarm}
 

^{De poging tot uitleg ontving geen erbarm}
 

^{Deze boer liet niemand over zijn grond struinen.}





 

Goedgemutst begonnen wij, Bauke, Teo, Eduard, Arjan, Gea, Bettine, Elsa, Eric, Reinier, , Robert en Hans, exact om 9.00 uur aan onze tocht door oneindige bossen. Eerst die van het Buinerveld, daarna door de boswachterij Exloo. Over single-tracks, dan weer over zandwegen. Inmiddels gewend aan alle hunebedden hier op de Hondsrug, is er zelfs al wat sprake van enige achteloosheid, zodat de begeleidend fietser af en toe moet attenderen: ‘Hebben jullie die grafheuvel wel gezien ? En dat hunebed’? Onderweg passeren we ook nog, midden in het bos, een monument voor inzittenden van een amerikaanse bommenwerper die hier in 1944 neerstortte.





Dan is het niet ver meer naar Exloo. Tijd voor een drinkpauze midden in het dorp. Teo dacht dat we er al waren. ‘Het was toch tot Exloo?’. Er volgen echter nog 5,5 kilometer tot het keerpunt. Onder anderen over het prachtige Molenveld, een heideveld nog niet overwoekerd door pijpestrootjes. Een smal paadje voert ons er door heen. Hier en daar bloeit de struikheide nog. Het laatste stuk voert door het heuvelachtige Odoornerzand en dan zijn we bij parkeerplaats “Odoornerdennen”.




Volgende maand het startpunt voor étappe 10. Inmiddels 11,5 kilometer afgelegd. Over het fietspad langs de weg terug naar Exloo en vandaar in een tamelijk rechte streep dwars door de bossen (Is dat saai ?) in 7,5 kilometer terug naar de auto’s. Totaal ruim 19 kilometer. Gemiddeld iets meer dan 6 minuten over een kilometer. Volgende maand, 15 october, rennen we van de Odoornerdennen naar het Valtherbos en weer terug. Met koffie onderweg op een onverwachte plek.




Heb je zin om mee te lopen, en ben je in staat om twee uur of ongeveer 19 kilometer te lopen, geef je dan op via de zondagapp of bij Gea.