door Hans van Leeuwen

Een klein aantal deelnemers dit keer. Vijf lopers en een eenzame fietser. Er was ook zo veel te doen in dit weekend en daarvoor: München, Amsterdam, Boerakker, Lauwersoog, RFR trail en estafette, Zuidlaren. En dan zijn er nog een aantal geblesseerden. Maar de aangemelde lopers (Teo, Maarten, Bettine, Gea en Eduard) zijn er om 8.00 uur en met twee auto’s rijden we naar de parkeerplaats Odoornerdennen aan de weg Odoorn-Exloo. Fiets van de drager af en gaan met die banaan; nog voor negen uur zijn we op pad.



Koud is het wel en voor het eerst lange tights aan (behalve Gea) na een lange warme zomer. Onderweg in de auto was het maar 6 graden. Eerst gaan we over het prachtige Zuiderveld en we stuiten direct al op een schaapskudde. We gaan er dwars doorheen maar ze grazen onverstoord verder.



Een gevarieerd gebied hier met bosjes, aan de natuur teruggegeven landbouwgrond, heuveltjes en heide. En dan is er publiek langs de route. Alie Seiffers verwelkomt ons al vast want aan het eind van de route gaan we bij Alie en Geert, in hun vakantiehuis, op de koffie. Dit eenmaal wetende wordt de gedachte aan koffie tijdens het lopen steeds meer een obsessie, koffie koffie….. En een beetje warmte kunnen we wel gebruiken. Toch valt het met het weer mee, meestal droog, af en toe een zonnetje en als het even regent, lopen we toevallig net onder het nog niet gevallen gebladerte. Voorlopig zijn we er echter nog niet. Een lange rechte weg brengt ons eerst in Valthe.


We zijn al veel van dit soort fraaie Drentse dorpjes gepasseerd, maar dit is er ook weer een om in te lijsten. Nog niet veel te doen op dit uur van de dag, behalve bij het voetbalveld waar de trots van Valthe zich al verzameld heeft. Dan komen we in het Valtherbos en al snel zijn we dan bij het onderduikershol. Tijd voor een bezichtiging en een drinkpauze. Van 1942 tot aan de bevrijding in 1945 vonden hier mensen onderdak die zich schuil moesten houden voor de Duitsers. Dit onderduikershol is nooit door de Duitsers ontdekt, een klein wonder want je kunt het nu niet over het hoofd zien en het ligt ook nog eens dicht bij de rand van het bos.




Maar verder gaat het door het uitgestrekte Valtherbos. Het pad slingert zich tussen de bomen door tot we op een fietspad komen, waar het keerpunt is van de route (10 km). De parkeerplaats voor de volgende keer ligt langs dit fietspad, maar we komen er vandaag nog niet langs. Over een recht fietspad komen we dan uiteindelijk weer uit in Valthe en via een rechte deels onverharde veldweg, bereiken we de Hunzebergen waar Alie ons al weer staat op te wachten. We worden gastvrij ontvangen in het leuke vakantiehuis van Alie en Geert. De televisie staat aan en we kunnen nog net de finish zien van de marathon van Amsterdam. Alle mobieltjes komen tevoorschijn om ook de vorderingen te kunnen zien van onze Nienoordmatties. Kom op Dorus, je kunt het! Even doorzetten. Hoe ver is Marco, gaat íe goed ? Dat soort kreten vulden het huis van Alie en Geert terwijl we terwijl genoten van een heerlijk bakkie en lekkere taart.



 En gezellig was het. Een welkome onderbreking van ons loopje van vandaag. Maar ja, na twee keer koffie en twee taartrondes, moeten we toch maar weer verder, weg uit het warme huis. Het is nog twee kilometer naar de auto’s. Maar niemand lijkt ingekakt door de coffee-break en verrassend snel zijn we na ongeveer 19 km weer terug bij de Odoornerdennen. Een geslaagd tochtje en de complimenten voor Teo die de RFR-trail van de vorige dag nog in de benen had. Op 19 november gaan we weer en dan vertrekken we van de parkeerplaats Valtherbos voor een route die ons o.a. door Emmen voert naar het Noordbargerbos. Tot dan, hans.