Waarom zo weinig ? Waarschijnlijk te veel te doen dit weekend, Adventurerun, Runforestrun, crosscompetitie in Gasselte, Santarun…. Aan het enthousiasme lijkt het niet te liggen want er is inmiddels al weer een groepje geformeerd die dit loopje binnenkort gaan inhalen. Het is vandaag niet alleen de meest ver weg gelegen bestemming maar ook de donkerste. In het duister rijden we naar de parkeerplaats in het Noordbargerbos, waar het net zo’n beetje licht begint te worden als we van start gaan. Eerst een kilometertje naar het punt waar we de vorige keer eindigden en dan door het Noordbargerbos verder.


Het is goed opletten hier op de markeringen; ze zijn niet altijd even duidelijk te zien. Dan onder het viaduct van de N34 door en al snel slaan we af bij een hondenkennel, waarvan de bewoners, herdershonden,  al snel aan het blaffen slaan. Voor een rustig inzwaaimoment lopen we maar even door; althans dat denken we.


We zijn nog maar net surplace aan het bewegen of een baas en drie levensgrote herdershonden komen uit de bosjes. De baas maakt niet veel aanstalten om door te lopen dus we hebben even tijd nodig om ze van ons af te houden. Ze lijken geen kwaad in de zin te hebben. Via zandwegen en het plaatsje Diphoorn met mooie oude boerderijen komen we uit in Sleen, een prachtig Drents dorp met een fraai oud raadhuis en natuurlijk de hoogste kerktoren van Drenthe.


Op het pleintje voor de kerk lezen we dat in de herberg, die hier nog steeds staat, Vincent van Gogh ooit de nacht doorgebracht heeft. Historische grond dus.


Na Sleen loopt de route eerst parallel met het Pieterpad (rood-witte markeringen) maar buigt dan naar het westen waar vooral via brede houtwallen gelopen wordt; een nieuw fenomeen op onze route. Langs de weg komen we dan uiteindelijk uit bij havezate de Klencke, één van de weinige overgebleven havezates in de provincie. Dan is het niet ver meer tot het keerpunt dat ligt tegenover het Oude Tolhuys aan de rand van het landgoed de Klencke.


Dit is ook het moment voor een korte theepauze. En verder gaat het weer; eerst langs de Boksloot, een mooi veenkanaal, en dan door open land, niet echt bijzonder. Bij het Ermerzand wisselt Hans met Teo van fiets. De marathon van Valencia heeft toch tot een lichte loopblessure geleid bij Teo. Maar mooi opgelost zo en zo komt Hans ook nog aan lopen toe.


Via Erm komen we dan uiteindelijk weer bij het viaduct onder de N34. En dan is het nog een lang stuk langs de Ermerweg naar de auto. Niet helemaal goed uitgerekend want als we bij de auto zijn, komen we op ruim 23 km uit. Maar er is koffie en Gea heeft roomboterbanketstaaf meegenomen.


En zo kwam alles weer goed op deze (warme, negen graden) winterdag. De volgende étappe op 15 januari brengt ons van de Klencke (Oosterhesselen) naar de boswachterij Gees en weer terug uiteraard.

  

- Hans van Leeuwen -