De heenreis verloopt voorspoedig en het eerste laadmoment komt in zicht. Helaas is daar geen fossiele brandstof te verkrijgen dus Maarten gaat verderop kijken. En zo zien wij elkaar pas weer in Motel One München-Deutsches Museum, waar wij rond de klok van 16:30 uur arriveren.

Na het inchecken de spullen op de kamers en wordt het tijd om de stad in te gaan. Diverse ondergrondse U- en S-banen geven ons de mogelijkheid om overal te komen. Maarten is vaker in München en weet enkele leuke plekjes die je zeker gezien moet hebben. Eén daarvan is het Hofbrauhaus waar de dames in dirndljurk en de heren in lederhosen met bijpassend hoedje gekleed zijn.

Pullen met bier op de tafels staan en er livemuziek wordt gespeeld. Binnen is het erg warm en vol, maar gelukkig biedt het terras nog enig plaats aan ons gezelschap. Het Oktoberfest was inmiddels afgelopen maar het bier was nog veelvuldig aanwezig. Tijd voor ons om ook zo’n pul met 1 liter te bemachtigen. De foto’s zijn de stille getuigen daarvan.





Er moet ook nog gegeten worden en laat het hardrock café er direct tegenover zitten! Ervaring is dat het daar goed eten is met goede muziek. Nog voldoende plaats hier en wij laten het ons allemaal goed smaken. Het plan voor de volgende dag wordt besproken en bekrachtigd en wij zoeken de U- en S-baan weer op richting ons motel.



Zaterdagochtend aan het ontbijt wijzigen de plannen enigszins want het is Bauke die graag wil uitvinden hoe bij het Olympisch stadion te komen met het ov. Een testrit zeg maar. Als ietwat oudere en met zijn handgeschreven reisplan, voor het geval de digitale wereld het zou aflaten, vertrekken wij richting het stadion. Blijkt dat er na enige omzwervingen wat bijgeschaafd moet worden. Marco neemt de telefoon ter hand voor reisadvies om alsnog bij het stadion te komen. En zo komen wij door met de tram een paar stations verder te reizen bij de zuidzijde van het stadion uit. Hier is niets te beleven en wij vervolgen onze weg naar de noordkant waar het drukker is en meer mensen op de been zijn. Net op tijd voor de Trachtenlauf welke Bauke graag wou aanschouwen. Dit is een kostuum- of verklede funloop met veel dames in dirndljurken en heren in de welbekende lederhosen. Leuk om te zien.



Wij vervolgen onze weg om onze startnummers te halen en kijken nog wat rond bij de exposanten om weer terug te keren naar het motel. Het programma wat door Maarten was opgesteld (??) dient als leidraad en hier was ook een korte hardloopronde in opgenomen. Omkleden en de losloop ronde door München met de nodige foto momenten kon beginnen. Wij kunnen wel concluderen dat het een mooie stad is en waar ook veel aan de infrastructuur wordt gewerkt. Bij de gouden Friedensengel, wat een prachtig monument en beeld is, moet natuurlijk een groepsfoto gemaakt worden.


 

Deze matadoren van de lange baan

Hopen oude records te verslaan

Ook al vraagt in München de locale look

Om een dirndl of leren broek

Ze vinden hun loopshirt nog niet zo gek staan

- Bauke -



Bij mij gaat deze losloop ronde ook goed en geeft mij vertrouwen voor de dag van de marathon. In verband met een geïrriteerde Achilles- kuitspier had ik anderhalve week niet meer gelopen, maar dit voelde weer soepeltjes. Na terugkomst opfrissen en de stad in om te lunchen en nog wat meer van de stad te zien.


 

Het avondeten had Maarten bij een Italiaans restaurant naast het motel gereserveerd al dacht de ober daar anders over. Gelukkig was er wel plaats en hebben wij lekker gegeten.

Het merendeel van ons gaat naar de kamer om de laatste voorbereidingen te treffen voor de grote dag en de nodige rustig te pakken. De marathonlopers vertrekken om 07:00 uur vanuit het hotel, want de starttijd is al om 09:00 uur. Marco had aangeboden om met ons in de ochtend mee te reizen naar het stadion, erg attent en werd gewaardeerd. Wij zijn mooi op tijd ondanks een kleine verstoring in de dienstregeling. Daarna ging Marco weer terug om zijn ontbijt in het motel te nuttigen en zich verder voor te bereiden voor zijn halve marathon.

De hele marathon start en finisht in het stadion. De halve begint halverwege het parcours en finisht ook in het stadion.

John is ingedeeld in startvak A met een starttijd van 09:00 uur. Als zijn startvak opengaat, komt er een meute in beweging om via de trap af te dalen naar de baan in de arena. Er is niet voldoende plaats om alle startvakken op te stellen, dus na het vertrek van het ene vak kan het andere vak zich op gaan stellen. Zelf was ik ingedeeld in B en Bauke in E. Er werd streng gecontroleerd maar Bauke wist zich in startvak B te murwen en kon zo tegelijkertijd met mij starten; 09:05 uur. Als wij na het startschot het stadion uitrennen lopen wij nog bij elkaar in de buurt. Ergens rond km 5 ofzo loopt Bauke iets bij vandaan maar heb hem een lange tijd in mijn vizier. De verzorging is prima op orde! Al voor de 10km al 3 posten gehad en bij de volgende staat zelfs alcoholvrij bier voor het grijpen… veel muziek ook onderweg. Drumbands en een band genaamd Asphalt Rock op een kruising waar ik twee keer langskom.

Het loopt lekker weg en ik lig voor op schema wat ik in eerste instantie in gedachten had. Het blijft wel wat spannend want ik voel wat pijntjes opkomen. Andere pijntjes dan eerder. Inmiddels lopen wij het park in waar het qua publiek enorm rustig is en het ongemakkelijker loopt dan in de stad. Inmiddels was het tijd voor gelletje nummer twee en na deze weggewerkt te hebben neem ik mij voor om de volgende ergens bij km 25 te nemen. De maag lijkt het iets minder prettig te vinden namelijk.

De pijntjes worden erger en mijn km-tijden lopen al behoorlijk op. Het kost mij veel moeite en moet echt pushen om iets wat lijkt op een tempo vast te zien houden. Het gevoel wordt onaangenaam en onplezierig. Waar ben ik mee bezig, dit voelt niet goed. En dan ben ik bijna op de helft. Dit gaat een ‘slachtpartij’ worden als ik dit door wil zetten en de hele afstand ga afleggen. En hoe kom ik hier dan uit? Lang uit de roulatie? Mijzelf in de vernieling helpen?

Het goede gevoel van de dag ervoor maakt plaats voor; wees verstandig. Blij dat ik heb kunnen starten en uiteraard hier ben ik niet voor gekomen, maar zo wil ik niet verder. Ik heb mijn beslissing genomen: uitstappen! Niet veel later hoor ik de mannen van LGN mijn naam roepen en loop naar ze toe en vertel dat ik uitstap. Vol verbazing en het waarom en na uitleg ook begrip en verstandig zijn. Goed opgevangen door mijn loopmaatjes nemen ze mij mee naar een zitplaats en treffen zij hun voorbereidingen en delen wij de belevenis tot zover en de stand van zaken van de overgebleven marathonlopers. De app werkt bij Marco en zien de doorlooptijden van beide mannen. Zij gaan mooi!



 

Als de vier halve marathonlopers hun tassen in gaan leveren neem ik de telefoon ter hand om mijzelf naar het dichtstbijzijnde station te begeleiden om de U- of S-baan te nemen terug naar het Olympisch stadion. In de metro tref ik Nederlanders waarmee ik wat aan de praat raak. Zij zijn de supporters van debutanten op de marathon.

Terug bij het stadion haal ik mijn tas op en zoek op de tribune een plaatsje, want eigenlijk verwacht ik John bijna elke moment binnen. Tenminste als hij zijn doelstelling gaat halen.

Uitkijkend naar de finish zie ik John aankomen. Toch mooi dat je elkaar kunt herkennen aan de loopstijl. Ik kan roepen wat ik wil maar kom natuurlijk nooit boven al het ander gejuich en muziek uit. En toch doe je het! Ik app hem dat ik op de tribune zit, maar er zijn zoveel appjes waar hij door moet worstelen en die van mij nog niet is nog niet in beeld, dus bel ik hem op. Hij vraagt waar hij eruit moet maar zeg hem dat hij eerst nog over het veld moet om te zien wat er allemaal nog aan verzorging en van de organisatie te verkrijgen is. Niet aan hem besteed op dat moment en geeft aan dat hij er aan komt. Nog niet wetende dat hij dezelfde trap omhoog moet waar hij langs ging in tegengestelde richting om in het startvak te komen.

Als hij uiteindelijk bij mij op de tribune zit zien wij Bauke finishen. Hij heeft het behoorlijk zwaar gehad, want het hek dient even als uithijg- en uithangplek om kort bij te komen van zijn prestatie. Enigszins strompelend zien wij hem zijn medaille ophalen en verdwijnt in de menigte. Na verloop van tijd voegt Bauke zich bij ons en praten wij elkaar bij.

Marathoneindtijd

Je wilt een tijd om van te dromen,

Tot de finish kunnen doorstomen

Daar, bij de finish, wacht de uitslag

Op het gezicht een glimlach

Terwijl je hart nog snel doorpompt

En het zweet overal aan je lijf glomt

Gelukkig…je hoort niet bij de slomen

- Bauke -

John is in de leeftijdsklasse M55 22e ( van de 209) geworden en Bauke in zijn leeftijdsklasse M60 14e (van de 119 deelnemers).

Hoog in het linker rijtje.

En beide heren zich weten te kwalificeren voor Boston! Niet dat zij voornemens zijn om hieraan deel te nemen maar toch leuk om hier te vertellen.

Inmiddels zijn de vier halve marathonlopers onderweg en wachten wij op hun komst in het stadion. Wij vermaken ons trouwens best. De sfeer in het stadion is uitermate goed te noemen. Lekker muziekje en we zien velen over de finish komen. Sommigen hebben nog energie over voor een sprintje anderen komen helemaal kapot over de streep.

Ondanks dat wij zelfs staan zien wij onze lopers maar niet finishen. Totdat Reinier een foto appt met medaille. Niet veel later staat Marco onderaan op de baan een foto van ons te maken, ook gemist. Bauke heeft Maarten gespot, maar is niet terug te vinden in de mensenmassa. Nog iets later zie ik dan toch Gerrit aankomen en over de streep! Daarna gaat hij op in de drukte maar weet ons ook te spotten op de tribune.

Uiteindelijk ontmoeten wij elkaar weer buiten het stadion waar wij elkaar eerst feliciteren met de geleverde prestaties. Al lopend naar het station in de buurt praten wij elkaar bij over de belevenissen tot dusver.

Als je een marathon wilt lopen

Moet je pijn voor lief kopen

Je mag geen waterpost overslaan

En je moet krampen doorstaan

Pas bij de finish mag je op zegen hopen

- Bauke -

Aangekomen in het motel gaan wij naar de kamers voor het opfrissen om even later in de bar samen een biertje te drinken en te proosten! We overleggen waar te eten en besluiten om naar het Marienplatz te gaan en daar een eetgelegenheid te zoeken. Wij vonden bij Leger am Dom plek voor 7 waar wij snel worden voorzien van een drankje en niet veel later een heerlijke dis krijgen voorgeschoteld. Na een dessert en het afrekenen hebben wij de pijp wel uit, of toch nog een drankje ergens? Dat laatste als wij een geschikt tentje vinden…. Laat er nog een plekje gevonden worden voor ons laatste drankje in de stad dit weekend.

Het wordt tijd om het motel en onze kamers op te zoeken voor de nacht.

De volgende ochtend na het ontbijt en het uitchecken vertrekt de karavaan weer richting NL. Wij hebben weer drie momenten voor het opladen nodig. Twee korte tussenstops en een ietwat langere waarin wij ons Mittagessen nuttigen.



 

De chauffeurs weten ons allemaal weer keurig voor de deur af te leveren in het begin van de avond.

Wederom een fantastisch mooi weekend gehad met z’n allen. Zeker voor herhaling vatbaar. Nu bedenken wat de volgende gaat worden. Ik kijk er naar uit!

De strijd gaat door en wel op zondag 15 oktober in Amsterdam waar LGN ook weer vertegenwoordigd is.

De battle tussen Marco en John

Over de snelste op de marathon

Is formeel nog open en onbeslist

Maar we weten al wie de slag mist

Hoe kan het anders met een zo’n occasion

- Bauke -

Nog twee korte afsluitende video's