Na Rotterdam ging ik in 2015 mee met LGN naar de marathon van Berlijn. Mijn eerste “major” marathon. Ik wist toen nog helemaal niet wat een major marathon was en had al helemaal niet het plan om er meerdere te lopen. In 2018 ging ik weer met LGN op pad en deze keer naar New York. Mijn 10e marathon inmiddels nadat ik 50 jaar was geworden. Na New York kreeg ik de mogelijkheid om in 2021 de marathon van London te lopen en in 2022 de marathon van Chicago. Inmiddels dus 4 van de 6 “majors” gelopen. Ik heb daarom nu m’n zinnen gezet om een “Six star” finisher te worden. Tot mijn grote verrassing kreeg ik een startbewijs aangeboden voor de Tokyo marathon van 3 maart jl. Mijn 5e major dus.

De voorbereiding naar Tokyo ging niet zoals het zou moeten. Een vervelende blessure in m’n knie maakte dat ik eigenlijk geen zin meer had om te rennen. Maar met Tokyo in gedachten en een goede fysio daarbij ben ik toch doorgegaan met de voorbereiding. De lange duurlopen werden begrensd tot ongeveer 25 km. Door de behandelingen van de fysio en krachttraining in de sportschool kon ik blijven trainen.

Op woensdag 28 februari was het vertrek vanaf Schiphol naar Tokyo. Een 13 uur durende non-stop vlucht naar Tokyo. Een vliegtuig vol met marathon renners (je herkent ze aan de hardloopschoenen en zakken vol winegums). In Tokyo werden we naar het hotel gebracht en na het inchecken zijn we met elkaar, naar de expo gelopen om de startbewijzen te halen.

Vooraf werden we al gewezen op de lokale gewoontes in Japan. Zo staan er nergens vuilnisbakken omdat de mensen gewend zijn om hun eigen afval mee naar huis te nemen. Je ziet dus ook bijna nergens troep op straat. Geen blikjes of flesjes, geen kauwgom of sigarettenpeuken, helemaal niets. Ook in het openbaar vervoer en de stations, alles kraakhelder. Fantastisch! Bij de expo stonden honderden vrijwilligers klaar om je overal bij te helpen.  Om de 3 meter stond er wel iemand je de weg te wijzen en bijna iedereen kon Engels spreken. De expo was niet zo groot als bij de andere major marathons maar er was wel het een en ander te koop. Bij de stand van Asics was het chaos omdat de voorraad kleding niet heel groot was en de maatvoering nogal verschillend was.


Na het ophalen van het startbewijs en het inslaan van wat merchandise zijn we met de metro weer terug gegaan naar het hotel. Inmiddels was ik al aardig wat uren wakker en na wat eten lag ik om 2030 al in bed. Ik zat in een prachtig hotel met een geweldige kamer. De badkamer was incl bad en het toilet had een verwarmde bril, bidet en speciaal geur spoeling. Hoe leuk! ‘s Nachts rond 01:30 werd ik wakker van getril en gerommel en dacht dat de buren een gezellige (!) nacht aan het vieren waren. Al snel kreeg ik door dat het een aardbeving was. Op 22 hoog denk je dan toch wel even hoe je er evt. uit moet komen. Gelukkig was het snel weer voorbij en heb ik toch nog weer kunnen slapen.

 <sub>Tokyo

 Market</sub>

Op de vrijdag stond een excursie op het programma. Samen met een lokale gids hebben we een paar hoogtepunten in Tokyo bezocht. In Tokyo wonen ongeveer net zoveel mensen als in heel Nederland en tijdens de spits reizen er 6 miljoen(!) mensen van en naar de binnenstad van Tokyo.

 _{Crossing Shibuya}

Ook daar zijn de Japanners weer zeer ordelijk en netjes. Er wordt rustig gewacht bij de metro, niemand probeert voor te kruipen en de uitstappers krijgen alle ruimte om uit te stappen. Tijdens de excursie hebben we oa een tempel bezocht, het station van de hond Hatchi (film) bezocht en zijn we het drukke kruispunt Shibuya overgestoken.

 <sub>Asakua Tempel

 Voor de Asakusa Tempel</sub>

Na een mooie dag met veel indrukken lag ik rond 2100 uur weer in bed. De jetlag was nog niet helemaal verdwenen. ‘s Nachts wederom wakker geworden van een aardbeving maar je raakt er aan gewend hè(!) dus gelijk weer verder geslapen.

Op de zaterdag was er een internationale Friendship run georganiseerd voor alle buitenlandse deelnemers.

 _{Friendship Run}

Met een grote groep hebben we daaraan meegedaan (5K). Om bij de start te komen moesten we 45 minuten met de metro. De run werd geopend met o.a. dans en muziek. Na de 5k kreeg iedereen een medaille en konden we op eigen gelegenheid terug naar het hotel.  Na terugkomst ben ik lekker in bad gaan liggen en heb ik niet veel meer ondernomen om de benen wat rust te geven voor de komende marathon.

Op zondag 3 maart was het dan zover: Marathondag. Omdat er meerdere buitenlandse runners aanwezig waren in het hotel was er een speciaal runnersontbijt georganiseerd. Wederom geweldig. Een uitgebreid Aziatisch en Westers buffet stond klaar en er was voldoende eten en ruimte voor alle runners.  Na dit ontbijt werden we met bussen naar de start gebracht. Ook de start was weer super goed georganiseerd. Duidelijk aangegeven met borden en weer vele vrijwilligers om je te helpen. Prachtig om weer te zien dat iedereen rustig in rijtjes staat te wachten voor de dixie’s en niemand dringt voor of gaat ergens tussen staan. Ook het verzoek om evt kleding niet op straat te gooien maar in speciale bakken werd door bijna iedereen opgevolgd. Het kan dus wel.

 ^Startvakken
De start was in startvakken die echter wel allemaal achterelkaar werden vrijgegeven. Ik stond in startvak E maar was binnen 20 minuten na het startschot al over de startlijn. De temperatuur was 4 graden bij de start maar wel een blauwe lucht en zonnetje. De wind was minimaal dus prima te doen tijdens het wachten op de start. Na de start ging de eerste 5 kilometer naar beneden. Lekker soepel begin dus. Ondanks de ingetogen Japanners was er genoeg support langs de kant. De marathon van Tokyo kent een aantal lussen in het parcours. Hierdoor is het aan de ene kant wat saai maar heb je ook zicht op de andere lopers en ook op de elite. Altijd leuk. Tijdens de marathon was er genoeg te zien onderweg en de verzorging was ook super geregeld. In de reglementen werd verzocht om bij de verzorgingsposten te kijken naar de nummers die erbij stonden. Het laatste nummer van je starbewijs was dan ook de tafel waar je terecht kon voor de verzorging. Op deze manier proberen ze de drukte bij de verzorgingsposten te spreiden. Prima optie. Inmiddels begon het zonnetje toch wel lekker te schijnen en liep de temperatuur op naar zo’n 15 graden. Gelukkig waren er veel drinkposten waar ik veel gebruik van heb gemaakt. Ook langs de route weer vele vrijwilligers die o.a. met vuilniszakken langs de kant stonden waar je je gebruikte gel verpakkingen in kon gooien. Er lagen dus bijna geen lege gelverpakkingen op straat. Na km 38 werd het toch wel wat zwaar in de benen en in het hoofd en heb ik het tempo aangepast. De laatste 2 km gingen via het station richting het Keizerlijk paleis waar de finish was. Een eenvoudige maar prachtige finish.




Marathon nummer 15 in the pocket en de 5e ster verdiend. Ook na de finish weer een georganiseerde route richting medaille etc en er stonden pendelbussen klaar naar de verschillende hotels. Terug in het hotel eerst gelijk maar even wat eten en daarna heerlijk bijkomen in een warm badje.

In de avond was er een party georganiseerd voor de buitenlandse runners. Met bussen vol werden we naar een partycentrum gebracht waar in 2 sessies iedereen werd voorzien van eten en drinken en geweldige lokale shows. Japanse trommelaars en dansers en een uitleg van de traditionele dans.

 _Feestavond

Na een paar biertjes met sushi en tal van andere hapjes werden we weer met de bus terug gebracht naar het hotel. Ook dit was weer tot in de puntjes geregeld. Speciale sticker voor op de kleding zodat je in de goede bus terecht kwam en weer vele vrijwilligers om de weg te wijzen.

Op maandag en dinsdag konden we zelf de stad verkennen. Iedereen deed dat op z’n eigen manier. Ik heb nog wat highlights bezocht en ben oa ook nog op de vismarkt geweest waar je ook op straat weer het e.e.a. kan eten en drinken.

 <sub>Meiji Shrine Shinto altaar

 Paleistuin</sub>

Op dinsdagavond 19:30 uur werden we door de bus opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Om 22:45 uur vertrok het vliegtuig vanaf Tokyo naar Parijs. Daar een tussenstop van 2 uur en vervolgens in 3 kwartier de vlucht naar Amsterdam.

Om 14:00 uur lokale tijd was ik weer thuis terwijl mijn lichaam eigenlijk alweer aan slapen dacht. Tot 19:30 uur kon ik de ogen nog open houden maar daana ging het licht uit haha. Vooraf was ik nooit van plan om een bezoek te brengen aan Azië maar nu wil ik nog wel een keer terug. Japan heeft me enorm verast. Nu hopen op een startbewijs voor de marathon van Boston om de originele “Six star” te verdienen.

- Arjan de Vries -