Maar goed, voor negenen, na de groepsfoto, gaan we, Arjan Z., Liesbeth, Gea, Liset, Eduard en Teo van start voor een nat rondje over de heidegebieden de Hoge Stoep en het Mantingerzand. Fietsbegeleiding door Hans. Eerst ruim twee kilometer vanaf de parkeerplaats “Boswachterij Gees” naar de rand van heidegebied de Hooge Stoep, alwaar we instappen op het Drenthepad.

En, vrijwel direct is het al raak, het eerste ondergelopen pad. Arjan raakt direct zijn schoen kwijt die in de modder blijft steken; de rest probeert nog een omtrekkende beweging te maken in de hoop om droge voeten te houden.


Dat zou al gauw een ijdele hoop blijken. Dan maar door het water heen. Iedereen natte voeten, inclusief Hans op de fiets. Geen houden aan. Na de droge oversteek van het heideveld, denk je dan, we hebben het gehad, maar niets is minder waar. Aan de noordzijde is het mogelijk nog erger en geen uitwijkmogelijkheden. Tot aan de knieën waden we door het water, want hardlopen is er niet meer bij. En dat over honderden meters. Maar aan alles komt een einde, en dus ook aan dit “Drenthebad” zoals Bauke in een snedig commentaar op Strava opmerkte.





Klik hier voor een (korte) video ter plaatse

In de bossen van de Boswachterij is het redelijk droog, wel modderig, maar dat is klein bier na de tsunami op de Hooge Stoep. Via een kaal stuk bereiken we dan Nieuw Balinge, een tamelijk nieuwe (1900) oude veenkolonie. Er is geen levend wezen op straat te bekennen, alleen zeven dwazen, die zo nodig in de regen er op uit moeten. Dan volgt de tocht over het Mantingerzand, ook hier en daar natte stukken, maar daar malen we niet meer om. Een prachtig natuurgebied, eerst wijds en open, heide tot aan de horizon, later besloten en verrassend. Wat moet het hier mooi zijn als de zon schijnt. Spontaan borrelt het idee op, om alle mooie stukken met mooi weer nog eens te belopen. Nu moeten alle zeilen bijgezet worden om overeind te blijven. Het noordelijke stuk van het Mantingerzand is, zoals gezegd verrassend, door een slingerpaadje over mul geel stuifzand en over heuveltjes heen en tussen de jeneverbesbomen door. Heel bijzonder. Oppassen voor laaghangende takken. Onder een markante knoestige dennenboom, enigszins beschut tegen regen en wind, houden we een korte theepauze.


Om niet al te veel af te koelen met al die natte zooi om het lijf, gaan we gauw weer door, het Mantinger Zand af, op weg naar het keerpunt aan de rand van Mantinge waar de traditionele keerpunt-groepsfoto wordt gemaakt.


Over comfortabele fietspaden van beton gaat het autowaarts, eerst over het Balinger Zand, later door de uitgestrekte bossen van Gees. Doordat we een doorsteek in deze bossen naar de parkeerplaats missen wordt het dan toch nog 20,3 km (22km voor de heen- en weerlopers). Bij de auto’s zijn er dan chocolademelk en paaseitjes, maar veel tijd om hier van te genieten is er niet; iedereen is druk bezig om de natte zooi van zich af te stropen. En dan snel in de warme auto naar huis. Het is weer mooi geweest.

Volgende keer lopen we van Mantinge naar Westerbork. Ook zin om eens mee te lopen? Als je in je eigen tempo in staat bent om 19/20 km te lopen, kun je mee, iedere derde zondag van de maand, Drenthetrail-time. We maken er geen wedstrijd van, en achterblijvers worden altijd teruggehaald.

- Hans van Leeuwen -