Namens Loopgroep Nienoord gaven Chris, Tini, Anna en mijzelf acte de présence. Tini nam vriendin Anny (Loopgroep Grootegast) mee. Anna werd vergezeld door man Peter en Monique was mijn steun en toeverlaat in de sinaasappelstad. Mét uitzondering van Monique liepen wij allen de marathon. Van LGN was ook Ellen Sneller erbij; zij liep voor KiKa.

We reisden met Run2Forty2 en dat was voor mij in elk geval de eerste keer. Niet de laatste denk ik, want ze zorgden voor een perfecte organisatie. Het was een vijfdaagse reis en om ervoor te zorgen dat het ook echt vijf volle dagen waren, ging ons vliegtuig donderdag 30 november al om 6:35 vanaf Schiphol. Dat was heel erg vroeg die kant op en dus eigenlijk een nachtje overslaan. Je moet er wat voor over hebben nietwaar? Anna en Peter hadden een busje geregeld met dochter Thirza en haar vriend als chauffeur. Prima geregeld al was het dusdanig koud dat de schuifdeur van ons busje enige tijd weigerde open te gaan. De reis zelf verliep voorspoedig en even na negenen waren we dan ook al in Valencia, waar de bus naar ons hotel al klaar stond. Nadat we onze bagage daar hadden afgegeven stond er voor ons een mooie fietstour gepland door de stad. Echt de moeite waard, Valencia, met vele historische gebouwen en midden in de stad een prachtig langgerekt park: Turia.




Die zogeheten Turiatuin is een van de grootste natuurlijke stadsparken van Spanje, een groene begaanbare zone van meer dan negen kilometer die de stad doorkruist met ludieke gebieden, zones om te sporten en romantische hoekjes waarin je kunt verdwalen. Vanaf het park Cabecera tot de Stad van de Kunsten en Wetenschappen, is de Turia tuin een ideaal parcours voor lopers, fietsers, families en natuurliefhebbers. Deze immense tuin kent maar liefst 18 bruggen en is aangelegd langs de oude bedding van de rivier Turia die omgelegd werd om de voortdurende overstromingen te vermijden waaronder de stad leed. Na de grote overstroming van 14 oktober 1957 die de stad vernietigde, werd de bedding van de Turia omgelegd naar het zuiden van Valencia.

Naast de Turiatuin ligt de avant-gardistische Stad van Kunst en Wetenschappen. Hier was zowel de start als de finish van de marathon.




Run2Forty2 had een prima hotel geregeld. Vijf sterren maar liefst en gelegen direct aan de Turiatuin op loopafstand van start en finish. Vrijdagochtend gingen we met de bus naar de Expo om ons startnummer en shirt op te halen en natuurlijk wat rond te kijken. Op vrijdagmiddag was er een loopje gepland waarin ze ons meenamen naar het start- en finishgebied en de gang van zaken daar uitlegden. Daarbij ook de supporterspunten op 15, 25 en 41 km. Professionele mensen; geeft je een goed gevoel ?. De avond voor de marathon was uiteraard gereserveerd voor een pastaparty. De organisatie had een prima Italiaans restaurant gevonden die op die avond werkelijk afgeladen vol was. Het eten was er uitstekend en voldaan gingen we daarna terug naar het hotel om wat uit te rusten, spullen klaar te leggen, geestelijk voor te bereiden en op tijd naar bed. Dat laatste uiteraard om ruim voor de start even na negenen nog op tijd te kunnen ontbijten. Het zal de spanning zijn geweest maar echt lekker heb ik die nacht niet geslapen.

Zondagochtend dus vroeg op en geprobeerd wat naar binnen te krijgen. Dat lukte redelijk waarna we rond 8 uur met een grote groep onder begeleiding van Run2Forty2 richting de start liepen. Wij zaten in groep 2, de eerste groep met de snelle(re) lopers was even na 07:00 al onderweg gegaan. Chris en ik zaten in wave 6 (tot 3:45), Anna/Anny/Peter/Tini één wave daarachter. Het was nog frisjes, dus een poncho of oude jas/vest was geen overbodige luxe. Bij onze start was het 8 graden. ? Chris had 3:40 in gedachten, slechts 5 minuten onder mijn streeftijd dus besloot ik met hem mee te gaan. Net toen ik vond dat onze kilometertijden teveel richting 5:00 gingen, kwamen we de hazen van 3:45 achterop. Ik besloot daarbij te blijven en Chris te laten gaan. Voor een tijd van 3:45 is 5:20 nodig als tempo, echter zaten we daar constant aardig onder, meer richting 5:10. Het zal daarom zijn dat ik kort na het tweede supporterspunt (erg fijn die support!) ineens Chris weer voor me zag lopen. Lang kon ik niet bij hem blijven want bij kilometer 26 schoot het eerst in de linker- en even later in de rechterknie. Vervelend genoeg om even te moeten stoppen en te wandelen. Het ging echter niet weg waardoor ik besloot elke kilometer even rust te nemen door te wandelen en mijn knie te ontzien. Dat werkte gelukkig en afgezien van langzaam vollopende bovenbenen kon ik zo naar de finish. Die 3:45 was niet meer haalbaar uiteraard maar met 3:54 mag ik toch zeker tevreden zijn. Het publiek was echt geweldig. Vrijwel geen stuk van het parcours waar geen mensen stonden en vooral de laatste kilometers werd je gewoon gedragen door de toejuichingen. Rotterdam de mooiste? Niet wat mij betreft! De finish bij Ciutat de les Arts i les Ciències was magnifiek. Vanaf de weg naar beneden over een brede blauwe loper zo naar de finish en binnen!

Geen Chris te zien tot mijn verbazing en in de verwachting dat de anderen van ons groepje een eind achter mij zouden zitten besloot ik door te lopen, mijn medaille en goed gevulde goodiebag op te halen en naar het hotel te gaan. Ondertussen uitkijkend naar andere lopers en/of supporters. Niet gezien. In het hotel naar de kamer gestrompeld om mijn telefoon en een jasje op te halen. Monique bleek nog onderweg en de anderen bijna allemaal gefinisht. Chris had toch in moeten leveren vanwege een hamstringblessure en was na 4:03 binnengekomen met Peter daar slechts een paar minuten achter. Anny en Anna deden er respectievelijk 4:23 en 4:24 over waarbij Anny zelfs nog even ten val kwam, gelukkig zonder ernstige gevolgen. Tini was helaas minder fortuinlijk. Na zo’n 25 km werd ze even duizelig en viel. Ook bij haar geen serieuze verwondingen maar ze kon toch niet verder. Heel sneu ?

Ellen had het moeilijk in de laatste kilometers maar kwam met 4:52 toch ruim binnen de 5 uur binnen.




In afwachting van de afterparty in het hotel om half 7 hadden we ruim de tijd om de inwendige mens te voorzien van heerlijke biertjes ? en lekkere burgers mét patat ?. Wel verdiend ?

Bij de afterparty werden ook de supporters in het zonnetje gezet én een medaille omgehangen. Erg leuk en zeker verdiend. Drie lopers hadden de marathon niet uit konden lopen, waaronder helaas Tini. Zij werden niet vergeten en toch voorzien van een mooie Run2Forty2 medaille. Leuk gedaan.

Al met al een goed georganiseerde reis waarbij veel ruimte was om zelf ook wat te ondernemen. Daar hebben we ook goed gebruik van gemaakt met hulp van de fietsen die we na de fietstocht langer hadden gehouden. Het strand, de centrale markthal en vele mooie en historische gebouwen hebben we bekeken plus natuurlijk ook de kunstprojecten in het finishgebied.

Sommigen zijn nog naar L'Oceanogràfic geweest (een mega groot aquarium met dolfijnenshows), anderen kozen ervoor wat te gaan shoppen en het park te verkennen. Voor elk wat wils.
 

Chris verhuisde op onze laatste dag ’s middags naar een ander hotel in het centrum om nog wat dagen aan zijn verblijf vast te plakken (jaloers!). Om 18:00 bracht de bus ons naar het vliegveld en met enige vertraging landden we even voor middernacht in een koud Nederland. Wat een verschil, zo zit je op het strand een ijsje te eten of ‘s avonds buiten te eten of wat te drinken en zo zit je te bibberen in een besneeuwde Hollandse wereld.

Weer een ervaring rijker! Volgend jaar met Gerard ter Beek naar Berlijn maar in 2025 weer met Run2Forty2 naar Londen. Nu al zin in! ?

- Teo Mulder - 

- De Valenciaanse vlag ( bijnaam Senyera coronada ) toont links een gestileerde weergave van de Kroon van Aragón, belegd met edelstenen. Rechts daarvan voert de vlag vijf gele en vier rode horizontale banen. Dit patroon heet de Senyera en was tot 1479 het symbool van het onafhankelijke rijk Aragón-